1982

Het is alweer 25 jaar geleden, dat Pyt en ik in de tweede klas van de P.A. zaten en op werkweek gingen naar Rotterdam. Hij woonde weer alleen op zichzelf en ik woonde ook op mezelf, maar was op dat moment nog verloofd. We liepen die week mee op een basisschool in Rotterdam, maar daarvan is me niks bijgebleven. Wat ik me natuurlijk nog zo voor de geest kan halen, is de film 'Body Heat' met Wiliam Hurt, waar we samen met nog twee medestudenten naar toe zijn geweest. De spanning hing de gehele avond in de lucht. Er is geen woord gewisseld, maar halverwege de film heeft Pyt mijn hand vastgepakt, omdat ik het zo 'koud' had, dat was fantastisch! Dat kan ik bijna nog zo voelen. Ook na de film en de dag erna, geen woord gewisseld over onze eventuele gevoelens naar elkaar toe. De week daarna hadden we voorjaarsvakantie, voor mij een moment om een beslissing te nemen. Ik heb mijn verloving verbroken, hetgeen niet makkelijk was. Weer een week later nodigde Pyt mij uit voor de film (vinden we nog steeds allebei erg leuk om te doen). We aten eerst bij een veredelde shoarmatent ('k kon geen hap door mijn keel krijgen) en daarna zagen we 'Jesus Christ Superstar'. Maar ja, wat daarna? Ik wist totaal niet wat Pyt voelde of dacht en zelf was ik daar ook niet duidelijk in. Dus mee naar zijn huis. Heel lang om de hete brij heen gekletst. Uiteindelijk ben ik op de bank blijven slapen. Pas de volgende morgen hebben we mbv een brief van mij, gevoelens hardop durven uiten. Daarna is het voor buitenstaanders waarschijnlijk erg snel gegaan; binnen zes weken woonden we samen. Nu 25 jaar later kan ik vol goede gevoelens terug kijken. Die 25 jaar, echt ook al is het een cliché, ze zijn voorbij gevlogen. Onze zoon, een prachtige jongen, hebben we toch maar samen groot gebracht. Gisteravond keek ik vanuit bed nog naar de babyfoto's aan de muur, terwijl hij, nu dus volwassen met zijn vriendin in de 'logeerkamer' lag. Volgende week zaterdag is 'de' dag en heb ik een chique hotel besproken voor één 'Loverzz only' nacht. Waar, lijkt me duidelijk en... we gaan natuurlijk naar de film.