Totaal aantal pageviews

vrijdag 24 maart 2006

De kogel is door de kerk

'k Heb deze week mijn wensenbriefje moeten inleveren en dus definitief besloten om te stoppen met de opleiding, dat heeft nog best wat traantjes gekost en ik vind het ook nog steeds heel naar, zeker geen opluchting! Wel zakte meteen mijn energie voor het afmaken van mijn huidige vak: Toegepaste kunst. 'k Weet nog niet hoe ik het jaar zal afmaken, of ik toch ga voor het halen van mijn propedeuse, of ik toch de twee tentamens doe voor de vakken die ik nu nog volg. het blijft piekeren. Ik vind het eigenlijk te leuk om te stoppen, maar ik zie tegelijkertijd niet echt het nut er meer van in. Wat is goed, wat voelt goed? Ik weet het niet. De vaas hierboven heb ik gemaakt van plexieglas, helemaal waterdicht. De gaatjes zijn voor de afgeknakte tulpen. Nou ja, in ieder geval staat het zwart op wit en heb ik aangevraagd om volgend jaar weer volledig te gaan werken als mentor van een 2e jaars OOM-groep en als Bevo-docent van de OOM-schakelgroepen. 'k Ben benieuwd of mij dat wordt toegewezen.

2 opmerkingen:

Irene zei

Ook ik ben een aantal keren gestopt met iets dat mij veel moeite en een ongelukkig gevoel bezorgde. Het voelt eerst als falen, je bent verdrietig en verward, maar daarna zal de opluchting wel komen, hoor. Altijd de zon blijven zien! En dat er iets mooiers voor terugkomt is een ding dat zeker is, let maar op! En trouwens; prachtige, mooie, vrolijke vaas!

Erika zei

dank je dat doet me goed